ลิวคีเมีย เกิดจากเชื้อไวรัส Feline Leukemia Virus (FeLV) ทำให้เกิดโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว หรือเนื้องอกตามอวัยวะต่างๆเช่น ต่อมน้ำเหลือง ทางเดินอาหาร เป็นต้น ความรุนแรงของไวรัสนั้นขึ้นกับอายุของแมว และอวัยวะที่เชื้อเข้าไปก่อโรค หากเป็นที่ต่อมน้ำเหลือง จะเรียกว่า “มะเร็งต่อมน้ำเหลือง” ซึ่งสามารถรักษาได้ด้วยเคมีบำบัด ถ้าวินิจฉัยได้เร็ว ส่วนใหญ่จะตอบสนองกับการรักษาได้ดี และแมวจะสามารถมีอาการดีขึ้นได้ แต่หากไวรัสเข้าไขกระดูก จะทำให้แมวมีภาวะที่เรียกว่าภูมิคุ้มกันบกพร่อง เม็ดเลือดขาวทำหน้าที่ไม่สมบูรณ์ หรือในระยะท้ายที่สุดไวรัสจะกดการทำงานของไขกระดูกและไม่สามารถสร้างเม็ดเลือดชนิดใดใดได้ ซึ่งไม่มีการรักษาใดที่ได้ผล การถ่ายเลือดจึงเป็นหนทางสุดท้ายที่จะช่วยยืดอายุไขของแมวออกไป
ยกตัวอย่างในแมวเจนนี่ แมวไทยอายุ 7 ปี เป็นหนึ่งในแมวที่ถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวในระยะสุดท้าย พร้อมทั้งมีโรคเบาหวานและตับอ่อนอักเสบเรื้อรังแทรกซ้อน การรักษาเป็นไปในแนวทางประคับประคอง ให้ยา ฉีดอินซูลิน และถ่ายเลือดจากแมวที่มีสุขภาพดีให้เป็นระยะ เจนนี่เป็นแมวที่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปเรื่อยๆ หลังถ่ายเลือดทุกครั้งก็จะกลับมาร่าเริง สดใส และทำตัวเสมือนแมวสุขภาพดีตลอดเวลา จนในเวลาที่ร่างกายอ่อนแอเพราะเม็ดเลือดแดงจางลงมาก ถึงจะเริ่มแสดงอาการป่วย แต่ในครั้งนี้เจนนี่แสดงอาการป่วยอย่างมาก นอกจากเลือดจางแล้ว ยังเกิดภาวะเบาหวานเป็นพิษและมีภาวะเลือดเป็นกรดแทรกซ้อน การตัดสินใจให้เลือดครั้งนี้ จึงขึ้นอยู่กับสภาพแมวและความพร้อมของเจ้าของแมว ซึ่งแมวเจนนี่ก็ไม่เคยทำให้ทีมสัตวแพทย์และเจ้าของต้องคิดนาน เพียง 1 วันหลังปรับสภาพและแก้ไขเลือดเป็นกรด เธอก็กลับมามีแรงและกินอาหารได้เองอีกครั้ง
คำถามที่ว่า...เหตุใดต้องถ่ายเลือดให้ไปเรื่อยๆ ในเมื่อสุดท้ายเค้าก็ต้องจากเราไปอยู่ดี??
คำถามนี้คงจะตอบได้แต่เพียงว่า...ตราบใดที่แมวยังอยากมีชีวิตอยู่ ยังสามารถกินอาหารได้ ยังมีแรงลุกขึ้นมาสู้ได้ ก็ไม่มีเหตุผลใดที่เราจะไม่ช่วยให้เค้าได้มีชีวิตอยู่ต่อ แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆแต่นั่นก็อาจมีค่ามากต่อจิตใจของแมวและเจ้าของ ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าเค้าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกกี่วันหรืออีกกี่เดือน แต่สัตวแพทย์มีหน้าที่แค่ต้องทำเต็มกำลังความสามารถ การคุยที่เข้าใจตรงกันระหว่างทีมสัตวแพทย์และเจ้าของสัตว์ อีกทั้งสภาพร่างกายของแมวจะเป็นตัวบอกเองว่า การถ่ายเลือดนั้นยังจำเป็นอยู่หรือไม่
